کاروانی از شعر
رباعی از ابوسعید ابوالخیر
اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
وین حرف و معما نه تو خوانی و نه من
هست از پس پرده گفتگوی بسیار
چون پرده بر افتد نه تو مانی و نه من
***
از روزگار ما مپرس
ما و زلف او به یک طالع ز مادر زاده ایم
می شوی آشفته حال،از روزگار ما مپرس
قصاب کاشانی
حافظ معتقد به روزی مقدّر است.
ما آبروی فقر و قناعت نمی بریم
با پادشه بگوی که روزی مقدّر است
***
طبیب اصفهانی
بوَد گر امید وصالی چه پروا
به هجران اگر سال و ماهی برآید
***
شاهی سبزواری
اگر زلف تو خم در خم نبودی
مرا حال چنین درهم نبودی
غمی دارم ز رویت یادگاری
بلا بودی اگر این هم نبودی
غم از جور رقیبان است در عشق
اگر از یار بودی غم نبودی
***
صائب تبریزی معتقد است که در هر حالی نباید از از افتادگان
غافل بود،حتی در روزگار فرمانروایی.
مشو در روزگار دولت از افتادگان غافل
به زیر پا نظر کن تا چراغت روشنی دارد
***
سعدی
کس نیست که پنهان نظری با تو ندا رد
من نیز بر آنم که همه خلق بر آنند
***
در ارزش عمر
تو چه دانی قدر عمر ای هیچکس
مردگان دانند قدر عمر و بس
عطار
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند